Druzgocąca klęska niemieckiej szóstej armii pod Stalingradem w 1943 roku była prawdziwym punktem zwrotnym w historii całej II Wojny Światowej. Kto wie, jak dzisiaj wyglądałaby mapa polityczna całego świata, gdyby losy tej bitwy potoczyły się inaczej.

Adolf Hitler po raz pierwszy przybył do Wilczego Szańca 24 czerwca 1941 roku. Kwatera, która początkowo miała być tylko polową i tymczasową siedzibą wodza, szybko stała się głównym ośrodkiem dowództwa i pod względem efektywności zarządzania – niczym nie odbiegała od standardów berlińskich.

Historia II Wojny Światowej jest zagadnieniem na tyle szerokim, że wyczerpujące i ostateczne opisanie wszystkich jej aspektów jest po prostu niemożliwe. Wprawdzie obecne źródła historyczne opisują jej poszczególne wydarzenia w sposób, który wydawać by się mógł wyczerpujący, to jednak prawie zawsze po skończeniu tego typu lektury, pojawia się uczucie niedosytu. Przybliżyliśmy już Wam wiele zagadnień związanych z Wilczym Szańcem, nie powiedzieliśmy jednak – co o swojej kwaterze myślał sam Adolf Hitler.

Historycy zgodnie twierdzą, że pomimo wszelkich antypatii względem osoby Adolfa Hitlera, trzeba mu oddać jedno – wniósł pewne novum w zakresie strategii i taktyki prowadzenia konfliktów zbrojnych.

Mowa tu oczywiście o wojnie błyskawicznej, tzw. „Blitzkriegu”, którego nadrzędnym celem było równoczesne zaatakowanie danego kraju za pomocą wszelkiego typu wojsk, celem jak najszybszego podbicia terenu i niezwłocznego rozpoczęcia działań okupacyjnych. Wojna z Rosją miała, w mniemaniu Hitlera, wyglądać podobnie. Podbicie Rosji wydawało się zadaniem na tyle łatwym, że zdobycia całego kraju spodziewano się już po kilku miesiącach.

Powiedzieliśmy już, że Wilczy Szaniec był największą, najważniejszą i bez wątpienia – najlepiej strzeżoną kwaterą główną w historii całej II Wojny Światowej. Nie powiedzieliśmy natomiast, że kompleks położony wokół Gierłoży wcale nie był jedyną nazistowską fortyfikacją na tych terenach.