Na temat broni konstruowanych i testowanych podczas II wojny światowej przez Nazistów krążą legendy. Faktem jest, że niemieccy konstruktorzy i inżynierowie pracowali nad nowymi rozwiązaniami technicznymi, by zbudować jak najlepszą broń, by wygrać wojnę i zawładnąć światem. Jednak niewiele pozostało z tych planów, a to, co się zachowało urasta niemalże do legendy. Jednak pasjonaci historii III Rzeszy czy II wojny światowej wciąż wierzą, że znajdą się nowe dowody na budowę tajnej broni.

Pod młotek trafiają przeróżne rzeczy – od wspaniałych arcydzieł sztuki po przedmioty użytku codziennego i przedmioty osobiste. W zależności od tego do kogo należały, jakie było ich znaczenie w historii lub po prostu jaka jest ich komercyjna wartość rynkowa, potrafią osiągnąć astronomiczne ceny. Czasem na aukcję trafiają przedmioty, które z różnych względów budzą kontrowersje, zainteresowanie czy niezdrową rywalizację licytujących. Tak też stało się na niedawnej aukcji w Monachium, gdzie pod młotek poszły osobiste rzeczy Adolfa Hitlera i Hermanna Goeringa. Jak szacują pracownicy domu aukcyjnego rzeczy te zostały sprzedane za łączną kwotę około dziewięciuset tysięcy euro. Przedmiotem aukcji była także letnia sukienka Ewy Braun, którą udało się sprzedać za dwa tysiące sześćset euro. Aukcja odbyła się pomimo silnego sprzeciwu i głosów protestu środowisk żydowskich.

Bycie wodzem wymaga szczególnych środków ochrony oraz posiadanie bezpiecznej placówki, w której można prowadzić symulacje, ustalać różne działania, plany, a także organizować państwo. Kwatera główna to bardzo ważne miejsce dla wodza, dlatego Adolf Hitler miał ich kilka, nie licząc Berlina i Obersalzbergu było ich osiem. Kwatery nie miały swego stałego miejsca i z przyczyn bezpieczeństwa były co jakiś czas zmieniane. Jedną z nich był Wilczy Szaniec. Tutaj gościł najdłużej, bo niemalże osiemset dni. Inne kwatery, które pełniły funkcję Kwatery Głównej to Winnica na Ukrainie (Wehrwolf), niedaleko Münsterifel (Orle Gniazdo), w Górach Scharzwaldu (Tannenberg) i koło Ziegenbergu (Skalne Gniazdo). Kwaterę organizowano także we Francji oraz w Belgii. Naturalnie była ona także zorganizowana w Berlinie i w rezydencji Hitlera, w Obersalzbergu.

Szparagi, kalafior, brokuły, specjalne gatunki ryżu, makarony, pięknie podane i przyozdobione. Takimi i innymi wegetariańskimi delikatesami musiała zajadać się Margot Woelk ze swoimi czternastoma koleżankami z pracy. Każdy kęs, niebo w gębie, ścisk w gardle i łzy płynące z oczu. Przed i w trakcie posiłku strach, godzinę po posiłku – łzy szczęścia, że żyją. Atmosfery takich niby lekkich, a jednak ciężkich posiłków nie umilało zachowanie bezpośrednich przełożonych. „Jedzcie na rozkaz razem, nie oddzielnie, jak idiotki” – krzyczał esesman. „Londyn próbuje otruć naszego Adolfa” – tym hasłem Margot i jej towarzyszki było motywowane do pracy każdego dnia.

Wielcy dyktatorzy, przywódcy pokazują się publicznie jako samotni wojownicy, poświęcający całe swe życie dla dobra narodu, państwa. Jednak nieliczni wiedzą, że tak na prawdę otaczają się całymi wianuszkami rozkochanych w nich kobietach, które dla swego ukochanego przywódcy są w stanie zrobić wszystko. Nie inaczej było z Adolfem Hitlerem. Grono jego wielbicielek było dość pokaźne, a zaliczały się do niego zwykłe Niemki, jak i żony najważniejszych urzędników administracji II Rzeszy, a także żony wojskowych. Temat kobiet Hitlera jest bardzo obszerny i już stał się źródłem dla filmów, nie tylko dokumentalnych, a także licznych książek. Pomimo tylu rozkochanych niewiast, Hitler poślubił jedną, wybraną, Ewę Braun.