Gajewo

Zbrodnie przeciwko ludzkości, jakim dopuścili się naziści, można opisywać w nieskończoność. Ich ogrom i okrucieństwo są wręcz niewyobrażalne. Miliony ofiar, miliardy dolarów strat, zrównane z ziemią miasta, wsie, pomordowani w obozach zagłady. Horror ludzkości wydarzył się przecież stosunkowo niedawno, ledwie 78 lat temu, kiedy wybuchła II wojna światowa. Są jednak zbrodnie, które przez wiele lat były pomijane, uciszane, zapominane. Jedną z nich jest kradzież dzieci z terenów okupowanych.

NSDAP, znana w Polsce pod polsko brzmiącą nazwą Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników, była macierzą nazistów. To na jej tle Hitler wypromował się na Fuehrera, a ona dała mu potężne zaplecze do rządzenia i reorganizacji państwa niemieckiego. To z jej szeregów wyłaniano czołowych polityków III Rzeszy oraz najważniejszych jej funkcjonariuszy.

Był człowiekiem budzącym najpierw śmiech, potem politowanie, aż w końcu strach. Jego imię i nazwisko do dziś kojarzą się z milionami pomordowanych niewinnych ludzi, obozami koncentracyjnymi i okrucieństwami wojennymi. Jednak Adolf Hitler to nie był człowiek nieskazitelny w dosłownym sensie. Wielu historyków i lekarzy widzi w jego życiu ślady choroby psychicznej, jeszcze inni widzą wcielonego diabła. Hitler jednak starał się stworzyć taki wizerunek by nikt nie kwestionował jego autorytetu. Sam jednak bardzo cierpiał i wstydził się pewnej niemiłej przypadłości ze strony układu pokarmowego. Oto jeden z największych zbrodniarzy w historii świata nie kontrolował puszczania bąków.

Wiele jest już napisane o przyczynach i strategicznych zaletach kwatery Hitlera „Wilczy Szaniec”. Te zalety to położenie w najlepiej ufortyfikowanym regionie Niemiec, blisko frontu wschodniego pod naturalną osłoną lasu i odseparowane ze strony wschodniej przez wielkie jeziora mazurskie, które utrudniały dostęp do kwatery wojskom lądowym. Nie wiadomo dokładnie, kto wpadł na pomysł takiej lokalizacji.

Według oficjalnej wersji, Adolf Hitler 1 maja 1945 roku, tuż po wzięciu ślubu z Evą Braun razem popełnili samobójstwo. Ich zwłoki zostały wyłożone przy awaryjnym wejściu do berlińskiego bunkra stanowiącego ówczesną kwaterę Fuehrera polane benzyną i spalone. Wersję tą potwierdzają: oficjalny komunikat władz III Rzeszy z 1 maja 1945 r. o śmierci ich wodza, późniejsze zeznania świadka palenia zwłok Fuehrera i jego nowo zaślubionej małżonki, członka ochrony pracującej w bunkrze Hitlera w Berlinie, jak również fakt, że relacja świadka znalazła potwierdzenie w fakcie, iż nadpalone zwłoki we wskazanym przez świadka miejscu zostały znalezione przez Sowietów.